Od 2010 roku siedziba Łódzkiego Oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki mieści się w Centralnym Muzeum Włókiennictwa, zajmującym czworoboczny kompleks budynków dawnej fabryki Ludwika Geyera.
Wznoszona w latach 1835 - 86, należy do najpiękniejszych przykładów architektury przemysłowej w Polsce. Klasycystyczny kompleks pierwszej w Łodzi „fabryki wielowydziałowej”, mieścił pierwszą w kraju mechaniczną przędzalnię, tkalnię i drukarnię bawełny, poruszane pierwszą w Łodzi maszyną parową. Dzięki jasnokremowym elewacjom (od ulic Piotrkowskiej i Milionowej oraz od stawu na rzece Jasieni) okazały zespół gmachów zyskał nazwę Biała Fabryka. W pierwszej w Polsce i zapewne jednej z pierwszych na świecie adaptacji architektury postindustrialnej, zachowano wszystko, co się tylko dało z pierwotnej konstrukcji i wyglądu budynków oraz co można było pogodzić z ich nową funkcją.
Siedziba stowarzyszeniowa znajduje się w najstarszym i najbardziej prestiżowym skrzydle (z lat 1835-39), mieszczącym pierwotnie tkalnię – jej okna wychodzą na ulicę Piotrkowską, stanowiącą podstawową oś założenia urbanistycznego Łodzi, a przez wiele dziesięcioleci główna arterię miasta.
Centralne Muzeum Włókiennictwa jest już trzecią siedzibą łódzkiego oddziału. Wcześniej gościnnie zajmowano pokój w Galerii i Domu Aukcyjnym „Rynek Sztuki” (1991 - 2009) przy ul. Wschodniej 69.
Pierwsza ostoja stowarzyszenia mieściła się przy reprezentacyjnej al. Kościuszki 33/35, w luksusowej, dawnej rezydencji Wilhelma Lurkensa, wzniesionej w latach 1912-13. Po II wojnie światowej budynek, z klatką schodową wyłożoną marmurem i ozdobioną witrażami z alegoriami sztuki, był centrum łódzkiej bohemy artystycznej. Znalazły się w nim siedziby lokalnych stowarzyszeń twórczych, m.in. łódzkie oddziały SHS i SARP oraz słynna restauracja SPATiF, w której bywali Roman Polański, Leon Niemczyk, Marek Piwowski i inne gwiazdy kina polskiego.
Siedziba Oddziału
